Aflevering 22: Untspanning Troch Ynspanning

De gymlessen werden in school gegeven, maar de jaarlijkse uitvoering was in ’t Centrum. Er was zoveel animo voor dat er 3 avonden werden gehouden. De eerste avond speciaal voor kinderen, de tweede avond voor jongelui en de derde avond voor getrouwden. Op de eerste avond werden ook de kinderen uitgenodigd die niet op gym zaten; ze betaalden een dubbeltje entree. Op de andere avonden was de entree voor niet-leden één gulden op de jongelui-avond en 75 cent op de avond voor getrouwden. Waarom hier een verschil in zit is mij niet duidelijk. Men kon kaarten in de voorverkoop aanschaffen bij ’t Centrum en dat was ook wel nodig want vol = vol. Of zoals het zo mooi op de uitnodiging staat: “Kaarten foar de útfiering fan 2 Jannewaris binne foarôf te krijen yn it Centrum op âldjiersdei de middeis fan 2-3. Foar de útfiering fan 6 Jannewaris op sneon de 4e, ek fan 2-3. As der oer binne, ek de jûns oan de seal, mar rekkenje der foaral net op”.

Een jaar later (1948) kon je tegelijk met de voorverkoop ook plaats bespreken. Dit kostte dan 10 cent per plaats. Men deed dit: “opdat minsken dy’t graach in goed plakje hawwe wolle, der net in oere fan te foaren wêze moatte. Plakken dy lykwols de jûns om healwei achten net beset binne, wurde frij jûn, sels al binne se besprutsen”.

Als de kinderen de tweede en derde avond hun oefeningen gedaan hadden, mochten ze niet in de zaal blijven, want dat zou teveel plaats innemen en dan bleef er te weinig ruimte over voor het “gewone” publiek. De kinderen werden dan door één van de UTY bestuursleden naar huis gebracht: “de bern wurde eltse jûn troch ien fan ús bestjoersleden thús brocht, it hat dus alhiel gjin sin se op te heljen, foar eltse rûte giet efkes in bestjoerslid mei dy se oan de doar ta bringt. Dit jildt ek foar de bern út Goaiingaryp, dy wy ek stéfêst op 30 Desimber ferwachtsje en dy wy nei de útfiering ek graach op de les hawwe wolle, weroer al mei master Hofsté praten is, mar dat ta ús grutte spyt noch net ta in útdragende saak kommen is”.

Het was blijkbaar wat laat geworden op die eerste kinderavond, want het volgende jaar (1948) mochten de ouders hun kleine kinderen ook zelf ophalen. Lees maar: “omdat inkele âlden ferline jier wat brûkel wiene omdat de bern dy earste jûns sa let thús kamen, wolle wy er jimme op wize dat er fan ús kant alhiel gjin beswier is dat se foar ôfrin ophelle wurde, we sille it foar de lytsen sels tige op priis stelle. Wy ûnthjitte jimme dat we nei ôfrin de ben dy net ophelle binne, nei hûs bringe sille, mar wy kinne net op ús nimme om tuskentiids dan de ien en dan de oar fuort te bringen”.

Men begon op tijd: “wy wolle jimme tige oantrúnje om op tiid te kommen. It begjint klokslach healwei achten en wy binne absolút net fan plan te wachtsjen op minsken dy dan noch ûnderweis binne. Tusken de nûmers yn kinne er guods talitten wurde, mar ûnder de nûmers binne de doarren foar elts slúten”.

Leden moesten om 19.15 uur bij school zijn. Daar moest een ieder zich opstellen voor de opmars. Let wel: dit was nog de oude lagere school die later omgebouwd is tot gymzaal. Men liep dan over de weg naar ’t Centrum. Daar werden de oefeningen dan op het podium gedaan, of in geval van oefeningen op paard of brug, vóór het podium. Hadden alle groepen hun kusten vertoond, dan werd er na de pauze een toneelstuk opgevoerd, zoals u kunt zien op de uitnodiging van 1947.
In 1948 eindigde de uitnodiging met de volgende interessante opmerking: “Der sil jûns ek it ien en oar te krijen wêze en it is dus net nedich dat jim sels drinken meinimme. Us kas lit net ta dat wy de bern jûns trakteare. As jim se de earste jûns in pear dûbeltsjes meijouwe, sille wy soargje dat se der in behoarlike konsumpsje foar krije”.

De avonden waren een succes: een volle zaal, een accordeonist die de muziek verzorgde en een mooi toneelstuk. Je zou er zin in krijgen!