Hij had een houten praam waarmee hij bij zijn, meest boerenklanten langs ging. In de praam lag zijn scheepsbouwgereedschap en –materiaal, maar ook een lange, zwaar houten goot, met een takel en lange sleepdraad. Bij de boerderij waar een karwei was, kwam Tjeerd met zijn praam voor de wal, werd met man en macht de zware goot uit de praam gehaald en dwars op het vaarwater opgesteld. Daarna werd met behulp van de takel en sleepdraad de boot die gerepareerd moest worden op de hellinggoot gesleept. Dit lijkt wat omslachtig, maar het was in die tijd handig. De boer kon zijn, vaak enigste, grote praam geen lange tijd missen. De hele bedrijfsvoering ging nl. over het water: vee, melk, hooi, mest etc. De scheepsbouwer was vaak een reizende reparateur die bij de boeren thuis kwam. De boeren hoefden hun boot dan maar één of twee dagen te missen.

In 1872 nam zoon Hendrik Tjeerds het bedrijf over van zijn vader. In 1882 kwam er nog een zoon bij wonen: Douwe Tjeerds, met zijn gezin. Douwe Tjeerds was scheepstimmerman, arbeider en keuterboer. De helling bleef hier tot ±1890. Hendrik Tjeerds verhuisde toen naar Broek en ging daar verder met de helling. Douwe Tjeerds verhuisde in 1895. De familie Van der Meulen heeft vandaag de dag nog steeds een werf in Sneek: Jachtwerf Joh. van der Meulen.

Op de Skûtmakkerspôle wordt er daarna hoofdzakelijk geboerd. Door Hans Kooker, Pier Holtrop en daarna Willem Beetstra, zo’n 80-90 jaar geleden. Zijn zoon Sipke Beetstra, vertelde mij dat er in het begin geen pad was van de Skûtmakkerspôle naar het dorp toe. Je moest altijd met de boot over het water. Zijn vader betaalde jaarlijks een bedrag aan de boer die bij de brug in Terkaple woonde (fam. Waslander) en dan mocht familie Beetstra bij de Heeremavaart langs lopen, over het erf van de boer, zo naar de weg. Later, toen fam. Beetstra een paar percelen grond kon aankopen bij de eigen boerderij, ontstond een pad aan de andere kant van de Heeremavaart, zoals dat nu nog over de camping loopt.